دوره 2، شماره 15، مرداد 1398، صفحه

نویسندگان : فاطمه مردخدای رودمعجنی * و حسین خاک نژاد

چکیده :
آموزش و تدریس از جمله موضوعاتی هست که همواره جزء دغدغه های مهم محققان تعلیم و تربیت بوده است. آموزش مجموعه فعالیت‌هایی است که تدارک دیده می‌شود تا به یادگیری بینجامد. آنچه اهمیت دارد شناخت روش‌های مختلف آموزشی و استفاده از آن در بهینه‌کردن یادگیری است. در پژوهش حاضر از روش شبه آزمایشی و از طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر پایه دهم شهرستان رشتخوار (واقع در استان خراسان رضوی ) در سال تحصیلی 96-95 می‌باشد. در این پژوهش ابتدا از روش نمونه‌گيري خوشه‌ای استفاده شده است، در نهایت نمونه به دو گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. سپس از هر دو گروه پیش‌آزمون پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی(ISM) گرفته شد. روش:شیوه اجرای پژوهش به این صورت بود که یکی از گروه‌ها به عنوان گروه آزمایش و گروه دیگر به عنوان گروه کنترل انتخاب شد. با گروه اول که گروه آزمایش بود درس دو کتاب زبان انگلیسی پایه دهم در 12 جلسه 45 دقیقه ای به شیوه معکوس تدریس شد. نهایتا داده‌های بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش از آمار توصیفی برای طبقه‌بندی داده‌ها، میانگین، انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی از آزمون واریانس چند متغیره جهت تحلیل نتایج آزمون پرسشنامه استفاده شده است. توسط نرم‌افزار SPSS محاسبه شد سپس نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:با توجه به نتایج به دست آمده دراین تحقیق می توان گفت که بین دانش‌آموزان گروه آزمایش و کنترل در ده بعد انگیزشی؛ گرایش به کار و تکلیف، گرایش به پیشرفت، رقابت جویی، قدرت اجتماعی، وابستگی اجتماعی، هدف مداری، اتکاء به نفس، اعتماد به نفس مثبت، شهرت طلبی و نوع دوستی، تفاوت معنادار وجود دارد. ولی بین گروه‌ها در دو بعد دیگر انگیزش (پاداش مادی، اعتماد به نفس منفی) تفاوت معناداری مشاهده نشد. با این نتایج به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که تدریس با شیوه کلاس معکوس برتری معناداری نسبت به روش متداول تدریس در افزایش انگیزش پیشرفت تحصیلی دارند.

واژگان کلیدی :
تدریس، کلاس معکوس ، انگیزش، پیشرفت تحصیلی، دانش‌آموزان