دوره 6، شماره 62، تیر 1402، صفحات 19 - 28

نویسندگان : حامد احمدی* ¹ ، سیدمهدی رسولی ²

چکیده :
برنامه ریزی مسکن شهری که بر ارتباط بین همسایگان و شراکت شخصی از این دست متکی است و از آن بهره می‌جوید، اغلب برای مردم متعلق به لایه‌های بالایی طبقه متوسط که خود، خواهان آن هستند، اجتماعا خوب عمل می‌کند. در شهرها که مردم در آن با انتخاب شراکت بیشتر یا هیچ رو به رو هستند نتیجه عمدتا هیچ است. در نواحی شهری که فاقد زندگی عمومی طبیعی یا غیر رسمی است ، آنچه غالبا روی می‌دهد آن است که ساکنان خود را به شدت از دیگران جدا ساخته و منزوی می‌کنند. اگر ارتباط شما با همسایگانتان تهدیدی است که شما را با زندگی خصوصی آنها یا آنها را با زندگی خصوصی شما درگیر می‌کند و اگر شما نمی توانید مانند لایه‌های بالایی طبقه متوسط که خود، خواهان آن هستند در مورد همسایگانتان دقت به خرج دهید، راه حل منطقی قضیه پرهیز کامل از دوستی یا ارایه خودمانی یاری است. روش تحقیق بــرای انجام این پژوهش به صورت روش توصیفی-تحلیلی و استدلالی منطقی است و برای جمع آوری اطلاعات به پژوهش-های دیگر استناد شده است .نتایج اینطور نشان می‌دهد هنگامی که یک کاربری اصلی به صورتی مؤثر با کاربری اصلی دیگری که مردم را در زمان های مختلف به خیابان می‌کشاند ترکیب شود، از نظر اقتصادی اثر محرک دارد؛ محیطی مساعد برای تنوع ثانویه. تنوع ثانویه به کسب و کارهایی اطلاق می‌شود که در پاسخ به حضور کاربری های اصلی، به منظور خدمت به مردمی که کاربری‌های اصلی به آنجا می‌کشاند رشد می‌کنند. اگر این کاربری ثانویه تنها به یک کاربری اصلی، صرف نظر از نوع آن خدمت کنند ذاتا ناکار آمد خواهد بود. اما در خدمت به کاربری‌های مختلط اصلی می‌تواند ذاتا کارا و پر نشاط باشد.

کلمات کلیدی :
طبیعت، شهر شاد، زندگی شهری، پیاده راه