دوره 6، شماره 65، مهر 1402، صفحات 35 - 45

نویسندگان : مائده خوش روان ¹ ، سارینا عزیزی ² ، روژین امجدیان ³ ، فائزه خسروی ⁴ ، مریم خاکی ⁵ ، فاطمه جعفری کلیبر* ⁶

چکیده :
زبان پدیدۀ پویا و تغییرپذیر است که همواره دستخوش تحول و تطور قرار می‌گیرد. مثل هر موجود زندۀ دیگر واحدهای زبانی متولد شده رشد کرده به بلوغ و روایی می‌رسد و اند‌ک‌اندک راه زوال را طی می‌کند. دستور بخشی از زبان فارسی است که درباره ساخت آوایی؛ صرفی؛ نحوی و معنایی زبان بحث می‌کند. در این نوشتار سعی شده است کتاب دستور زبان فارسی دکتر عبدالرسوِل خیام‌پور مورد نقد و بررسی قرار گیرد و به صورت اجمالی با کتاب دستور زبان فارسی دکتر تقی وحیدیان کامیار مقایسه شود. این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی انجام شده است و خواندن آن به دانشجویان ادبیات و زبان‌شناسی که بدنبال اطلاعات بیستری درباره کتاب دستور هستند توصیه می‌شود. حاصل این مطالعه و پژوهش آن‌که مباحث دستور زبان همواره در حال تغییر بوده و هراز چند سال بازنگری در آن یک ضرورت علمی است.

کلمات کلیدی :
دستور زبان، خیام پور، وحیدیان کامیار، ادبیات، زبان فارسی