دوره 2، شماره 19، آذر 98، صفحات 0 - 0

نویسندگان : محمود ابوالقاسمی ¹ ، ذوالفقار رضائی رفیع* ² ، معصومه رضائی منش ³

چکیده :
حیاتی‏ترین و مؤثرترین دوره‏ی یادگیری، دوره‏ی ابتدایی است، چرا که این دوره را دوره‏ی کاشت نامیده‏اند و در واقع بذر تقوا، تعهد، خلاقیت، نوآوری، مسئولیت‏پذیری، خودشکوفایی و ... در این دوره نهادینه می‏شود. به بیان دیگر بدون تردید کاربست سبک مؤثر یادگیری در این دوره منجر به تعمیق و بست یادگیری در فراگیران می‏شود. نگاهی گذرا به کشورهای پیشرفته‏ی جهان بیانگر این مطلب است که در دوره‏ی ابتدایی از سبک‏های منحصر به فردی استفاده می‏کنند. یکی از این سبک‏ها، سبک‏های یادگیری کُـلب است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر سبک‏های یادگیری بر پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان دوره‏ی دوم ابتدایی با پیش‏فرض تعدیل کننده‏های جنسیت و پایه، در مقطع ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه دو کرج انجام شد. اين پژوهش به لحاظ هدف کاربردي و از نظر داده‏ها کمّی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه همبستگی می‏باشد. جامعه‏ی آماری را در این پژوهش، کلیه‏ی دانش‏آموزان دوره ابتدایی ( سه ساله دوم ) آموزش و پرورش ناحیه دو کرج، به تعداد 19,891 نفر تشکیل می‏دهد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کورکان محاسبه گردید و بر اساس روش تصادفی خوشه‏ای و طبقه‏ای، نمونه‏ای شامل 388 نفر دانش‏آموز (205 نفر پسر و183 نفر دختر )، جهت اجرای تحقیق انتخاب ‏شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‏ی سبک‏های یادگیری (کُـلب) و نتایج آزمون هماهنگ پیشرفت تحصیلی استفاده شد. داده ها با روش‏های آماري همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه مورد تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد که بین سبک‏های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان دوره دوم ابتدایی رابطه‏ای وجود ندارد. اين يافته‌ها نشان مي‌دهد که بیشتر دانش‏آموزان از بین چهار روش یادگیری، روش‏های آزمایشگری فعال و مشاهد‏ی تأملی را ترجیح داده‏اند. همچنین آزمودنی‏ها از چهار سبک یادگیری، به سبک‏های جذب کننده و واگرا گرایش بیشتری نشان داده‏اند.

کلمات کلیدی :
سبک‏های یادگیری، کُـلب، دانش‏آموزان ابتدایی، پیشرفت تحصیلی