دوره 2، شماره 18، آبان 98، صفحات 0 - 0

نویسندگان : مهرنوش خادمی* ¹ ، جعفر طالبیان شریف ² ، محمود آزادی ³ ، سمانه هوشیار ⁴

چکیده :
سرطان سینه يكي از مهم‌ترين و شايع‌ترين بيماري‌ها در زنان است كه از هر 8 نفر زن يك نفر را مبتلا كرده و متاسفانه بيش از ساير سرطان‌ها باعث مرگ و مير زنان مي‌شود. سرطان سینه شايع‌ترين علت مرگ زنان در محدوده سني 33 تا 55 سالگي مي‌باشد. هدف از پژوهش بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر تاب‌آوری زنان مبتلا به سرطان سینه بود. از تعداد 15 نفر از زنان درمان شده به دلیل سرطان پستان که برای کنترل‌های پس از بهبودی به بیمارستان رضوی مشهد مراجعه می‌کردند برای این پژوهش دعوت به همکاری شده است. معیارهای همگونی شامل داشتن سن بین 25 تا 57 سال، وضعیت تاهل، حداقل تحصیلات دیپلم، وضعیت اشتغال و تعداد فرزندان بوده که بصورت نمونه‌گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. قبل از مداخله درمانی ابزار پژوهش (پیش آزمون) پرسش‌نامه تاب‌ آوری کانر- دیویدسون توسط آزمودنی‌ها تکمیل گردید و بعد از مداخله درمانی 12جلسه‌ای به مدت 80 دقیقه به صورت هفتگی، ابزار پژوهش دوباره توسط آزمودنی‌ها تکمیل گردید (پس آزمون). در نهایت داده‌های به دست آمده با استفاده از آزمون t همبسته و روش تحلیل کواریانس چند متغیری مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. پژوهش نشان داد كه مداخلات مبتني بر طرحواره درماني درتاب‌آوری زنان مبتلا به سرطان سینه در تمامی خرده مقیاس‌ها به جز تاثیرات معنوی تفاوت معنادار (p<0.05) ایجاد کرده است. نتايج پژوهش شواهدي را پيشنهاد مي‌كند كه طرحواره درماني روش درماني مناسبي براي افزایش تاب‌آوری زنان مبتلا به سرطان سینه مي‌باشد.

کلمات کلیدی :
زنان مبتلا به سرطان سینه، طرحواره درمانی، تاب‌آوری