هدف از اين پژوهش، اثربخشی آموزش تاب آوری روانی بر آشفتگی فکری ، آشفتگی روانی و افکار خودکشی دانش آموزان دختر کنکوری شهر کرمانشاه بود. طرح پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. حجم نمونه 40 نفر بود كه از جامعه مذكور، به روش تصادفي ساده انتخاب شدند.20 نفر به گروه آزمايش و 20 نفر به گروه كنترل تخصيص يافتند. ابزار هاي پژوهشي مورد استفاده پرسشنامه هاي افکار خودکشی، آشفتگی روانی و آشفتگی فکری بود. گروه آزمايش در طول ده جلسه، هرجلسه به مدت 90 دقيقه آموزش تاب آوری دريافت كردند. براي تحليل داده ها از تحليل كواريانس چند متغيره و يك متغيره استفاده شد.یافته‌ها نشان داد که بين آزمودنی‏های گروه آزمايش و كنترل از لحاظ پس -آزمون ابعاد آشفتگی فکری با كنترل پيش آزمون تفاوت معناداري وجود دارد. بر اين اساس مي توان گفت كه تفاوت معناداري حداقل در يكي از متغيرهاي وابسته (آشفتگی فکری ) ايجاد شده است و ضريب تأثیر نشان مي دهد كه 61/0 درصد تفاوت دو گروه مربوط به برنامه آزمايشي است. نتایج مؤید آن بود كه بين گروه هاي آزمايش و كنترل از لحاظ پس آزمون آشفتگی روانی با كنترل پيش آزمون تفاوت معناداري وجود دارد. بر اين اساس مي توان گفت كه تفاوت معناداري حداقل در يكي از متغيرهاي وابسته یعنی آشفتگی روانی ايجاد شده است و ضريب تأثیر نشان مي دهد كه 1/75 درصد تفاوت دو گروه مربوط به مداخله آزمايشي است. نتایج مؤید آن بود كه بين گروه هاي آزمايش و كنترل از لحاظ پس آزمون افکار خودکشی با كنترل پيش آزمون تفاوت معناداري وجود دارد. بر اين اساس مي توان گفت كه تفاوت معناداري حداقل در يكي از متغيرهاي وابسته یعنی افکار خودکشی ايجاد شده است و ضريب تأثیر نشان مي دهد كه 9/66 درصد تفاوت دو گروه مربوط به مداخله آزمايشي است.

آموزش تاب آوری آشفتگی فکری آشفتگی روانی افکار خودکشی