دوره 7، شماره 73، خرداد 1403، صفحات 1 - 11

نویسندگان : صفیه بهزادی ¹ ، الهام غروی آشتیانی* ²

چکیده :
هدف تحقیق حاضر اثر بخشی خودتنظيمي عاطفي در کاهش ميزان افسردگی در بيماران مبتلا به ام اس عضو انجمن شهر تهران بود. جامعه آماری کلیه بيماران مبتلا به ام اس که عضو انجمن بودند و حجم نمونه تحقیق 40 نفر بود که با روش نمونه گیری ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش وگواه گمارده شدند.ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه افسردگی بک بود. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود، که پس از انتخاب تصادفی گروه آزمایش و گواه ،مداخله آموزشی برروی گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون و آزمون پیگیری یک ماه پس از اجرای پس آزمون گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد .یافته ها نشان داد که 69/41 F= در سطح معناداري 05 /0≤ P معنادار است، يعني تفاوت مشاهده شده بين ميانگين نمرات پس آزمون افسردگی در گروه آزمايش و کنترل، معنادار مي باشد. به عبارتي آموزش خودتنظيمي عاطفي توانسته است بر کاهش افسردگی بيماران ام اس تأثير بگذارد. مقدار اين تأثير در گروه نشان دهنده اين است که 38 درصد از کاهش افسردگی بيماران ام اس در پس آزمون ناشي از تأثير آموزش خودتنظيمي عاطفي است. توان آماري 96/0 نيز نشان مي‌دهد که حجم نمونه براي تحليل‌ها کافي بوده است.

کلمات کلیدی :
خودتنظیمی عاطفی، افسردگی، بيماران مبتلا به ام اس