دوره 4، شماره 36، اردیبهشت 1400، صفحات 21 - 14

نویسندگان : لادن سلیمی ¹ ، الهام شریعتی* ²

چکیده :
امروزه نظريه پردازان و محققان، يادگيري و تربيت را مقوله اي فرهنگي مي دانند و باور بر اين است که يادگيرنده، محتواي آموزشي را در بافت فرهنگي خويش دريافت و تفسير مي کند. از آنجا که يادگيرنده ممکن است به گروه هاي فرهنگي مختلفي تعلق داشته باشد، بافت فرهنگي يکپارچه و يکدست نيست و بدين ترتيب، آموزش چندفرهنگي ضرورت پيدا مي کند. پژوهش هاي مختلفي در ايران به بررسي کم و کيف آموزش چندفرهنگي در مدارس پرداخته اند و پژوهش حاضر به بررسي روش شناختي و محتوايي اين پژوهش ها پرداخت تا نظريه زيربنايي آن ها را مشخص کند. هدف از این پژوهش بررسی جایگاه چندفرهنگی درآموزش مدرسه ای وآموزش عالی است.پیش فرض این تحقیق این است که یادگیری های آموزش مدرسه ای در زمینه آموزش چند فرهنگی برآموزش عالی تاثیرگذار بوده ونوع یادگیری های دانش آموزان در گسترش فضای سازگاری وتوافق میان فرهنگ ها و یا ایجاد مانع در آموزش عالی موثر است. روش پژوهش از نوع تحقیقات کیفی (توصیفی-تحلیلی) وبه شیوه تحلیل اسنادی صورت گرفته است مطالب جمع آوری شده از طریق تحقیق کتابخانه ای وجستجو در محیط های وب مورد مطالعه وتحلیل قرار گرفته اند.پژوهش زمینه های خانوادگی واجتماعی در استهزائ سایر فرهنگ ها، احساس برتری و تعصبات، ضعف اطلاعات دینی در خصوص برابری و برادری همه انسانها، ضعف اطلاعات دانش آموزان از شخصیت ها و آثار فرهنگی برجسته را نشان می دهد. این مسائل می تواند فضای سازگاری و توافق میان فرهنگ ها، نگاه عقلانی به فرهنگ ها و پرهیز از انحصار گرایی فرهنگی در آموزش عالی را با دشواری همراه ساخته است.

کلمات کلیدی :
جایگاه آموزش چند فرهنگی، آموزش مدرسه ای، آموزش عالی