دوره 5، شماره 53، مهر 1401، صفحات 24 - 35

نویسندگان : م. ايمان مطشر عاجل* ¹

چکیده :
اضافه يكی از خواص اسم است, وفایده وغرض از آن تعریف یا تخصیص است, در صورتیکه مضاف الیه معرفه باشد, مضاف نیز معرفه گردد, مانند: زور اسفندیار بیش از زور رستم بود .اضافۀ اسمی بخودش جایز نیست, زیرا بنا بر آنچه گفته شد افاده منحصر است وتعریف شیئ لنفسه وتخصيص شيئ لذاته باطل است وفایده ای در ذکر مضاف الیه نیست, اما ممکن است که دو کلمۀ متحد اللفظ ومختلف المعنی مضاف ومضاف الیه قرارگیرند, یا از مضاف معنی صفتی واز مضاف الیه شخص یا شیئ معین مراد باشد. نویسندگان دستور در تقسیم اضافه اختلاف بسیار دارند ومعانی مختلفه که اضافت راست, بر وجه آتی است: ملکیت, اختصاص, اتصاف, اضافت فاعل بمفعول, اضافت مفعول بفاعل اضافت مصدر یا اسم بمفعول , اضافت منسوب بمنسوب الیه, اضافت ظرف بمظروف, اضافت جزئ بکل.

کلمات کلیدی :
اضافه، مرکب اضافه، ارکان اضافه، نشانه اضافه، اضافه معنوی