دوره 6، شماره 66، آبان 1402، صفحات 83 - 100

نویسندگان : حسين علي عباس* ¹

چکیده :
شاعران عارف براى بيان مفاهيم عميق عرفانى و عاطفى خود ناﮔزير با بالابردن ظرفيت زبانى به هنجار شكنى و استفاده از نماد روى مى آورند كه نماد حيوانى از جمله آن است. حيوانات از گذشته هاى بسيار دور تاكنون، در زندگى انسان نقشى بسزا و جايگاهى بى بديل داشته اند. آن ها بسيارى از صفات اخلاقى وويژگى هاى انسـانى چـون ذكـاوت، شـجاعت، حمايـت، حماقـت، محبت، كينه توزي و... را با خود به همراه دارند. اين مسأله جان مايه ای براى گزينش حيوانات به عنوان نماد شده است. آدميان از روزگار گذشته تا به امروز در پى راهی بوده اند آسان تا بتوانند مفاهيم انتزاعى وخصلت هاى اخلاقى را در قالبى عينى و آشكار به منصه ظهور بگذارند. انتخاب نماد اين آرزوى ديرينه بشر را جامه عمل پوشانيده است .

کلمات کلیدی :
حافظ شيرازى، شخصيت حيوانى، ﭘرندﮔان، ادبيات فارسى.