هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر یک شیوه نوآورانه تدریس تربیت بدنی در شرایط کمبود امکانات ورزشی برای رسیدن به بهترین نتایج و اهداف آموزشی بود. پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه شاهد انجام شد. 20 دانش آموز دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان گلهبار به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند (هر گروه 10 نفر). گروه آزمایش در 8 هفته مداخله بوسیله ی روش تدریس نوآورانه شرکت کردند و گروه شاهد در برنامه های عادی تربیت بدنی که پیش از این اجرا می شد شرکت کردند. قبل و بعد از دوره، اندازه گیری ها انجام شد. عملکرد تنفس از طریق تست تعداد تنفس در یک دقیقه و آزمون حبس نفس در وضعیت دم و بازدم کامل بر حسب ثانیه، انعطاف پذیری از طریق تست نشستن و رسیدن به صندلی، استقامت عضلانی میان تنه از طریق آزمون درازو نشست در یک دقیقه، استقامت قلبی تنفسی با استفاده از آزمون دوی 540 متر، قدرت عضلانی اندام تحتانی و فوقانی نیز به ترتیب از طریق تست نشستن و برخاست روی صندلی و تست حلقه بازو، تعادل ایستا و پویا به ترتیب از طریق تست لک لک و آزمون تعادلی وای و همچنین ویژگی های شناختی و عاطفی به ترتیب از طریق امتحان شفاهی و پرسشنامه فرم کوتاه محقق ساخته ارزیابی شد. نتایج نشان داد که برای تمامی متغیرهای مورد مطالعه، بهبود معنادار در گروه آزمایش بوجود آمده بود (P<0.05). پیشنهاد می گردد تا جهت رسیدن به اهداف آموزشی تربیت بدنی (روانی حرکتی، شناختی و عاطفی)، در مدارس دخترانه مقطع متوسطه دوم که از امکانات ورزشی مناسبی برخوردار نیستند؛ با استفاده از خلاقیت، روش های تمرینی و تدریسی را طراحی کرد که بتوانند منجر به کسب نتایج مطلوب شود.

ورزش مدارس روش تدریس تربیت بدنی نوآوری در تدریس اهداف آموزشی