دوره 6، شماره 60، اردیبهشت 1402، صفحات 84 - 92

نویسندگان : مائده خوش روان* ¹ ، روژین امجدیان ² ، فائزه خسروی ³ ، سارینا عزیزی ⁴ ، فاطمه جعفری کلیبر ⁵

چکیده :
عدد هفت در ادبیات عرفانی نشانگر مراحل گذر از سختی‌ها و رسیدن به سرمنزل مقصود است. هفت وادی معرفت عطار انسان را در جهت رسیدن به معرفت و وصال خداوند راهنمایی می‌کند و باعث می‌شود با گذشتن از آن مراحل به خودشناسی و خداشناسی برسیم. در شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی نیز مراحل هفتگانه سلوک عرفانی رستم برای رسیدن به غایت نهایی به تصویر کشیده شده که با توجه به زمینه‌ رشد مشترک، در اندیشۀ هردو شاعر شباهت‌هایی دیده می‌شود، اما تفاوت‌های محتوایی بسیاری در این مراحل وجود دارد که در ادامه به آن می‌پردازیم. انگیزۀ نگارش این مقاله و پرداختن به این موضوع، اهمیت عدد هفت و هفت‌خوان و هفت وادی در فرهنگ و ادب فارسی است. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده‌است و می‌تواند برای علاقه‌مندان و دبیران ادبیات و دانش آموزان رشتۀ علوم انسانی قابل تامل و مفید واقع شود.

کلمات کلیدی :
هفت خوان رستم، هفت وادی عرفان، شاهنامه، منطق‌الطیر، فردوسی، عطار نیشابوری