دوره 6، شماره 60، اردیبهشت 1402، صفحات 25 - 34

نویسندگان : نارین سبحانی ¹ ، حدیث عباسی فر* ² ، یاسمن شفیعی ³ ، فرزانه علی پور ⁴ ، فاطمه فرخ بلاغی ⁵ ، فاطمه جعفری کلیبر ⁶

چکیده :
خردگرایی مهم ترین اندیشه فردوسی در شاهنامه است که بر آن تاکید زیادی داشته و همواره به اهمیت خرد اشاره کرده است. خرد و خردورزی از جمله فضایل اخلاقی است که در جان ابیات شاهنامه و شخصیت های آن بروز و ظهور یافته است. فردوسی، خرد را وسیله نجات آدمی در این دنیا می‌داند و تمامی پیشرفت‌ها و ناکامی‌ها در اثر بودن و نبودن خرد است که به دست می‌آید. قهرمان واقعی در نوشته‌ های فردوسی کسانی هستند که از خرد و دانایی برخوردار هستند و افراد خردمند هستند که هم سعادت دنیوی و هم سعادت اخروی را به دست می‌آورند. حکیم توس، فردوسی، خرد را وجه تمایز خلقت انسان از سایر موجودات می‌داند و بر همین اساس است که شخصیت شاهان و پهلوانان ایرانی را مورد ارزیابی قرار می‌دهد.

کلمات کلیدی :
شاهنامه فردوسی، خردورزی، دانایی، عقل، فضائل اخلاقی، سعادت دنیوی و اخروی