دوره 6، شماره 63، مرداد 1402، صفحات 53 - 64

نویسندگان : سید محمد پدرام بطحائی* ¹

چکیده :
یکی از موضوعات مهم و جدید در حقوق بین‌الملل، حقوق پناهندگان است كه با گذر زمان و پس از جنگ جهاني اول بر اهميت و تبعات آن روز به روز افزوده شده است. در ابتداي قرن بيستم، پناهندگي موضوعي بود كه فقط اروپا را تحت تأثير قرار داده بود، و ليكن پس از جنگ دوم جهاني كشورهاي در حال توسعه نیز به طور فزاينده‌اي در مقابل اين مسئله قرار گرفتند. حدود هشتاد درصد از جمعیت پناهندگان و پناهجویان سراسر جهان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. وضعیت ریشه کنی از وطن و در نتیجه از دست دادن حمایت دولت متبوع و همچنین فقدان یا در دسترس نبودن سایر ابزارهاي حمایت از حقوق براي این افراد در کشور میزبان، آن‌ها را در معرض شدیدترین نقض‌هاي حقوق بشر قرار داده است. همچنین پناهندگي برای كشورهای پناهنده پذير نيز توليد مشكلات اقتصادی و اجتماعي فراواني مي‌كند از جمله تحمیل هزينه‌های مالي، اختلال در بازار كار داخلي، درگيری‌های سياسي. بهایی كه هر پناهنده و يا هر دولتي مي‌پردازد، بايد آگاهانه باشد و يكي از طرق نيل به اين آگاهي، گردآوری و تدوين و تفسير قوانين ناظر بر پناهندگي در هر كشور است تا متقاضيان بتوانند با مطالعه آن نمايي از آينده خود را ترسيم نمايند و از همين رو در كنوانسيون مربوط به وضع پناهندگان از دول متعاهد موكداً خواسته شده تا قوانين مربوط به پناهندگي را در كشور خود گردآوری و بررسي نمايد و آن‌ها را جهت ضبط در آرشيوی به دفتر كميساريايي عالي پناهندگان در سازمان ملل متحد ارسال دارند.

کلمات کلیدی :
پناهندگان، حقوق بشر، دولت، کنوانسیون، کشور پذیرنده.