آغاز و شکل‌گیری تفکر سکولار در ایران را، بعد از دوران مشروطه می‌توان یافت، اندیشه‌ای که تا به امروز فراز و نشیب‌هایی را با توجه‌ به تاریخ معاصر پشت سر گذاشته است. گرچه با وجود قدمت این تفکر در تاریخ کشور و حمایت‌های کم‌ رنگ و کورکورانه و پروبال دادن به آن هرگز نتوانست خود را تحمیل نماید، هم زمان با وقایع تاریخی در این کشور حضور داشت و در فرصت مناسب آماده ابراز وجود بود و حالا در قواره‌ای نو و اصلاح شده ظاهر گردیده است و در حال ریشه‌دواندن در نسل جدید است. هدف از تحقیق حاضر، واکاوی نظر محققین کشور در طی این دوران درباره این مسئله است که آیا روشنگری و چرایی در این امر انجام‌گرفته است؟ و راهکار آنان تا چه حد واقع انگارانه بوده است. در تحقیق حاضر، با روش توصیفی - تحلیلی برای رصد این موضوع به 21 مقاله، به‌عنوان جامعه آماری رجوع گردید که از این تعداد 11 مقاله برای نمونه آماری انتخاب شد. جمع‌آوری داده‌ها در یک بازه زمانی ده‌ساله و در پایگاه اطلاعاتی مگیران، نورمگز، جهاد دانشگاهی و گوگل‌اسکولار انجام گرفت. یافته‌های تحقیق بیانگر این نکته است که مسئله سکولاریسم به لحاظ تئوری به‌خوبی برای جامعه فرهیخته روشن است؛ اما نکته حائز اهمیت که می‌توان به آن اشاره نمود غفلت از گروه سنی نوجوان و جوان است؛ پیشرفت ناگزیر و روزافزون، تکنولوژی و عدم برنامه‌ریزی کارشناسانه چه در آموزش رسمی و پنهان سبب گرفتاری این قشر در مصائب مدرنیته و بالاخص دوگانگی‌ هایی در مسائل عقیدتی و اخلاقی گردیده است.

سکولار سکولاریسم سکولاریزاسیون سکولاریسم اسلامی مدرنیته