دوره 7، شماره 75، مرداد 1403، صفحات 45 - 59

نویسندگان : سمیه سالارپور محمد مرادی* ¹ ، ابراهیم خراسانی پاریزی ²

چکیده :
در هر نظام آموزشی، صرف نظر از محتوای برنامه درسی و نوع آموزش، تفاوت های شخصی همیشه عامل مهمی در موفقیت و ناکامی افراد در رسیدن به وضعیت مطلوب است. فراگیران یا سبک های یادگیری متفاوت وارد کلاس آموزش می شوند و معلمان نیز به طبع برخوردار از روش های تدریس مختلفی هستند که این تفاوت ها می تواند در ارتقاء کیفی محیط های آموزشی تأثیر بسزایی داشته باشد. در این پژوهش به آسیب شناسی نظام آموزشی ایران در خصوص ترویج فرهنگ وقف پر داختیم. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است نتایج نشان می دهد آسیب‌ها، آفات و موانعی که در سال‌های اخیر بر امر خداپسندانه وقف اثر منفی گذاشته و سبب کم‌توجهی مردم به آن: ممکن است برخی از وقف نامه‌ها در اثر گذشت سال‌ها کارایی خود را از دست داده باشد یا شکل هزینه کرد و نیت واقف نیاز به بروز رسانی داشته باشد. عمل نکردن به نیت واقف و یا تغییر نام موقوفات و توضیح شفاف و دقیق ندادن در مورد این کار سبب ایجاد بی‌اعتمادی میان افراد خیر و واقف برای وقف دارایی‌ها می‌شود. رسانه‌ها نیز با نشان دادن تصرف موقوفه یا تغییر در کاربری موقوفه در کنار ضعف در سیستم اطلاع رسانی آثار منفی زیادی مانند کاهش رغبت واقفان برای ثبت موقوفات جدید خواهد داشت. اگر مردم از برکات دنیوی و اخروی وقف مطلع شده و توجه کنند که چه افراد خیری اقدام به وقف مال و اموال خود کرده‌اند به انجام این کار خیر تشویق می‌شوند. در صورتی که نه تنها در رسانه‌ها، نشریات و مطبوعات به وقف کمتر اشاره شده حتی رسانه ملی و شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌ها علیه حوزه نیکوکاری کارهای زیادی ارائه داده‌اند.

کلمات کلیدی :
وقف، نظام آموزشی، آسیب شناسی، ترویج فرهنگ وقف