هدف از اين پژوهش، تعيين بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر ارزیابی تعامل والد- فرزند در بین نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر بود. طرح پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري كليه نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر شهر کرمانشاه بودند. نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 24 نفر براساس معیارهای ورود وخروج انتخاب و بطور کاملا تصادفی در دوگروه دو گروه آزمایشی و گواه (12 نفر گروه آزمایش و 12 نفر گروه گواه) قرار گرفتند. ابزار هاي پژوهشي مورد استفاده ارزیابی تعامل والد- فرزند مارک (1983) بود و جهت سنجيدن آموزش مهارت های زندگی از پروتكل آموزشي هشت جلسه اي استفاده شد. براي تحليل داده ها از تحليل كواريانس چند متغيره و يك متغيره استفاده شد. یافته‌ها نشان داد آموزش مهارت های زندگی با توجه به میانگین ارزیابی تعامل والد- فرزند (مادر) نوجوانان گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب افزایش ارزیابی تعامل والد- فرزند (مادر) نوجوانان گروه آزمایش شده است. آموزش مهارت های زندگی با توجه به میانگین ارزیابی تعامل والد- فرزند (پدر) نوجوانان گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب افزایش ارزیابی تعامل والد- فرزند (پدر) نوجوانان گروه آزمایش شده است.

آموزش مهارت های زندگی ارزیابی تعامل والد فرزند نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر