این پژوهش با هدف ارزیابی میزان تأثیر دانش مالی، نگرش مالی و سواد مالی بر رفتار مدیریت مالی با میانجی‌گری منبع کنترل انجام شد. با توجه به اهمیت فزاینده مهارت‌های مدیریت مالی در کارمندان و نقش عوامل روان‌شناختی در ترجمه آگاهی به رفتار، در این مطالعه تلاش شد تا مدلی جامع در این حوزه طراحی و آزمون شود. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری (PLS-SEM) بود. جامعه آماری، کارمندان سازمان¬های دولتی ایران بودند و نمونه‌ای به حجم ۳۸۴ نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شد. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه استاندارد شامل پنج بخش (دانش مالی، نگرش مالی، سواد مالی، منبع کنترل و رفتار مدیریت مالی) بود که روایی آن با تحلیل عاملی تأییدی و پایایی آن با آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تأیید شد. یافته‌ها نشان داد که دانش مالی، نگرش مالی و سواد مالی، همگی تأثیر مستقیم و معناداری بر رفتار مدیریت مالی دارند. همچنین، منبع کنترل نقش میانجی جزئی معناداری در این روابط ایفا می‌کند؛ به‌گونه‌ای که متغیرهای شناختی از طریق تقویت منبع کنترل درونی، رفتار مالی مطلوب‌تری را پیش‌بینی می‌کنند. شاخص‌های برازش مدل از جمله SRMR، NFI، R² و Q² نیز مؤید کفایت مدل ساختاری بودند. نتایج نشان می‌دهد که ارتقاء رفتار مالی تنها با انتقال دانش ممکن نیست، بلکه نیازمند تقویت نگرش مثبت، مهارت عملی و احساس کنترل درونی است. بنابراین، پیشنهاد می‌شود برنامه‌های آموزش مالی به‌صورت کاربردی و روان‌شناختی طراحی شده و نقش خانواده و نهادهای اجتماعی در شکل‌گیری رفتار مالی مسئولانه مورد توجه قرار گیرد.

دانش مالی نگرش مالی سواد مالی رفتار مدیریت مالی منبع کنترل