بر طبق دیدگاه های سنتی در توسعه، نقش منابع طبیعی در توسعه کشورها در مراحل اولیه توسعه حیاتی است. اما وفور منایع طبیعی در کشورها خصوصا کشورهای با درامد پایین صرفا به منزله رشد اقتصادی بالاتر تلقی نمی شود. نظریه نفرین منابع طبیعی مبین و گواه این ادعاست که رانت منابع طبیعی موجب کاهش رشد اقتصادی می شود. نواوری سبز بحث داغ و جدیدی است که با رویکرد کاهش استفاده بیش از حد از منابع طبیعی و همچنین بهبود عملکرد و کیفیت محیط زیست در راستای رشد اقتصادی عمل می کند. به عبارتی با بکارگیری نواوری و فناوری های سبز میزان رانت منابع طبیعی را کاهش داد و از این طریق رشد اقتصادی تومان با بهبود کیفیت محیط زیست را شاهد بود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر وفور منایع طبیعی در کشور و بکارگیری نواوری سبز بر رشد و توسعه اقتصادی در کشور ایران می باشد. به همین منظور با استفاده از داده های جمع اوری شده طی دوره زمانی 1370 تا 1402 و الگوی خودبازگشت با وقفه های توزیعی(ARDL) به براورد و تخمین مدل رشد اقتصادی پرداخته شده است. یافته های پژوهش حاکی از تاثیر مثبت نواوری سبز بر رشد اقتصادی است. همچنین متغیر رانت یا استفاده از منابع طبیعی دارای اثری منفی بر رشد اقتصادی می باشد که با نظریه نفرین منابع طبیعی قابل توضیح است. متغیر سرمایه انسانی، سرمایه فیزیکی و بازبودن اقتصاد نیز دارای اثری مثبت و معنادار بر رشد اقتصادی کشور ایران می باشند.

وفور منایع طبیعی نواوری سبز رشد اقتصادی الگوی خودبازگشت با وقفه توزیعی