در دهه‌های اخیر، سیاست‌گذاری آموزشی به یکی از پویاترین حوزه‌های حکمرانی عمومی تبدیل شده است که تحت تأثیر نیروهای جهانی، فناوری‌های نو، و تحولات اجتماعی قرار دارد. تحولات سریع اقتصادی و فرهنگی، دولت‌ها را واداشته تا مدل‌های سنتی تدوین سیاست‌های آموزشی را بازنگری کنند و به سمت الگوهای پاسخ‌گو، داده‌محور و مشارکتی حرکت نمایند. این مقاله مروری، به تحلیل روندهای جهانی در سیاست‌گذاری آموزشی پرداخته، چالش‌های کلیدی آن را بررسی می‌کند و چشم‌انداز آینده را در بستر جهانی‌سازی و دیجیتالی‌شدن آموزش ترسیم می‌نماید. یافته‌های مروری نشان می‌دهد که محورهای تحول عمده شامل تمرکززدایی تصمیم‌گیری، ارتقای کیفیت براساس نتایج یادگیری، عدالت آموزشی، و یکپارچگی سیاست‌ها با اهداف توسعه پایدار است. همچنین چالش‌هایی مانند نابرابری فزاینده در دسترسی، محدودیت منابع مالی، مقاومت نهادی، و تأثیر بحران‌هایی چون همه‌گیری کووید-۱۹، بر قابلیت اجرای سیاست‌ها اثرگذار بوده‌اند. در نتیجه، سیاست‌گذاری آموزشی معاصر نیازمند رویکردهای چندسطحی و انعطاف‌پذیر است که تعامل بین دولت‌ها، بخش خصوصی و جامعه مدنی را تقویت کند. در پایان، مقاله بیان می‌کند که آینده سیاست آموزشی جهانی به میزان توان کشورها در تلفیق عدالت، کیفیت و نوآوری وابسته خواهد بود. توجه به یادگیری مادام‌العمر، دیجیتالیزه‌کردن هوشمند آموزش، و مشارکت بین‌المللی می‌تواند افق جدیدی برای سیاست‌گذاری آموزشی ترسیم کند.

سیاست‌گذاری آموزشی تحول جهانی عدالت آموزشی نوآوری در آموزش روندهای آموزشی آینده آموزش