دوره 6، شماره 69، بهمن 1402، صفحات 76 - 85

نویسندگان : نسرین جعفری کادیجانی* ¹ ، مروارید طباطبایی قمی ²

چکیده :
هدف از این تحقیق تعیین اثر آموزش خود شفقت‌ورزی بر صمیمیت زناشویی زنان متاهل بود. روش پژوهشی از نظر هدف، در زمره تحقیقات کاربردی و از نظر روش اجرا، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش مورد نظر شامل کلیه زنان دانشجوی متاهلی که در واحد دانشگاه‌ جامع علمی و کاربردی، که در سال 1400-1401مشغول به تحصیل بودند، می‌‎شد. با توجه به ملاک‌های ورود و خروج 30 نفر به عنوان گروه نمونه و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند، که اعضای هر گروه 15 نفر بودند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه صمیمیت زناشویی که از هردو گروه پیش آزمون گرفته شد. سپس برای گروه آزمایش 8 جلسه 45 دقیقه‌ای آموزش شفقت به خود اجرا شد. مجدد از دوگروه پس آزمون گرفته شد. در تحلیل آماری داده‌های پژوهش در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد در دوسطح استنباطی تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار spss_23استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که میانگین و انحراف معیار متغییرها در گروه آزمایش پس از آزمون افزایش داشته است. نتایج بررسی ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل کوواریانس مانکوا نشان داد که میزان معناداری تمام خرده مقیاس‌ها کمتر از 0.05 بود که با اطمینان 95% می‌توان گفت که آموزش خود شفقت‌ورزی اثر معناداری بر صمیمت زناشویی گروه تحت آموزش داشته است نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش شفقت به خود باعث افزایش صمیت زناشویی می‌گردد.

کلمات کلیدی :
خود شفقت‌ورزی، صمیمیت زناشویی، زنان متاهل، شهر تهران