دوره 6، شماره 60، اردیبهشت 1402، صفحات 111 - 121

نویسندگان : مریم پیشگاهی پور ¹ ، رحمت اله عظیمی* ² ، مریم موسوی نیک ³

چکیده :
هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی طرح واره درمانی برتعارضات زناشویی و رضامندی زناشویی اسلامی زوجین بود. این پژوهش در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و در چهارچوب یک طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه اجرا شد. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه زوجین ساکن شهر کرج در سال 1401 را تشکیل دادند .وحجم نمونه 32 زوج از مراجعین مراکز مشاوره خانواده شهر کرج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (16 زوج) و کنترل (16 زوج) جایگزین شدند.در این پژوهش از پرسشنامه های تعارضات زناشویی ثنایی و همکاران (1387) و رضامندي زناشويي اسلامي جديري و جان‌بزرگي (1388) استفاده گردید و مداخله طرح واره درمانی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای در گروه آزمایش انجام گردید. داده های پژوهش با استفاده آزمون تحليل كواريانس چند متغيري(مآنکوا ) و یک متغیری (آنکوا)و مورد تحلیل قرارگرفت. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که طرح واره درمانی در سطح (01/0> P ، 175/805F=) حداقل در یکی از متغیرات تعارضات زناشویی و رضامندی زناشویی اسلامی و همچنین نتایج تحلیل کواریانس یک متغیری نشان داد طرح واره درمانی در سطح (01/0> P ، 941/926F=) برتعارضات زناشویی و در سطح (01/0> P ، 068/848F=) و رضامندی زناشویی اسلامی درزوجین در مرحله پس آزمون اثرمعناداری داشته است . بنابراین با عنایت به معنی دارشدن فرضیه های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که در این پژوهش، طرح واره درمانی توانسته است موجب کاهش تعارضات زناشویی و افزایش رضامندی زناشویی اسلامی در زوجین شهر کرج گردد.

کلمات کلیدی :
طرح واره درمانی، تعارضات زناشویی، رضامندی زناشویی اسلامی