دوره 5، شماره 52، شهریور 1401، صفحات 110 - 125

نویسندگان : رنا علی مجید الزریجاوی* ¹ ، مكی خالد عبد الرزاق ²

چکیده :
در كنار جريان هاى جديدى كه در نيمهء نخست قرن 20 در عرصه شعر و ادب معاصر رخ نمودند و شعر فارسى را از نظر صورت و سيرت دستخوش تغييرات و تحولات چشم گيرى كردند، شعر شعراى سنت ﮔرا نيز هيچ ﮔاه از زايش و پويش باز نايستاد و شعرا و ادباى بسيارى كوشيدند تا اين مشعل فروزان برجاى مانده از اعصار كهن را دست به دست بگردانند و همـچنان روشن و ﮔرم ننگاه دارند و به آيندﮔان بسـﭙارند. شاعران و مواضيع شعر او به نوعى شاعرانه مطرح شده و در عصر تلاش انسانى كه امروز در جهان مطرح است جاى شعر غنايى كجاست و تكليف عشق و غزل و ترانه چيست ؟ برخى چنين تصور مى كنند كه در ميان ﮔرفتاريهايى كه بشر با آن رو به روست چنين شعرى به نوعى تجمل مى ماند و عمر آن به سر آمده ، زيرا آن فراغ خاطر كه لازمه چنين انديشه ها و تخيلات است ديـﮔر يراى آدمى ميسر نيست، اما چنين نگرشى متضمن غفلت از دو نكته است : يكى آنكه زندﮔى جنبه هاى گوناگون دارد و عشق و عاطفه و التذاذ زيبايى نيز یک جنبهء مهم آن است كه البته كيفيت آن ممكن است در هر زمان تفاوت كند.

کلمات کلیدی :
شعر سنت گرایی، شعر معاصر فارسی، رهی معیری، سيمين بهبهانی.