دوره 2، شماره 20، دی 98، صفحات 132 - 143

نویسندگان : مهدی محمدرضائی* ¹

چکیده :
نيروي انساني كارآمد مهم‌ترين سرمايه هر سازماني محسوب مي‌شود.استفاده مطلوب از منابع انساني، متكي به اقداماتي است كه براي حفظ و صيانت جسم و روح كاركنان سازمان به عمل مي‌آيد.اين اقدامات كه شامل امكانات رفاهي، طرح‌هاي تشويقي، تناسب شغلي،امنيت شغلي،اهميت به نقش فرد در سازمان، آموزش كاركنان و مواردي از اين قبيل مي‌باشد که مجموعا تحت عنوان كيفيت زندگي كاري ناميده‌ مي‌شود. تحقيق حاضر به بررسي رابطه بين كيفيت زندگي كاري و بهره‌وري نيروي انساني در كاركنان واحدهاي صنعتي مستقر در شهرك صنعتي لياء قزوين مي‌پردازد و برای حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شده‌است. در ابتدا واحدهای صنعتی فعال مشخص شده و سپس پرسشنامه‌اي در چهار بخش جهت جمع‌آوري داده‌ها تهیه شد. داده‌ها با آمار توصيفي و استنباطي مورد بررسی قرار گرفتند و در بخش آمار استنباطی، آزمون T استودنت و آزمون همبستگي پيرسون به كار گرفته شده است. نتايج نشان داد كه ميانگين بهره‌وري كاركنان 4 ساعت و 47 دقيقه از 8 ساعت است و كاركنان فقط از 55% ظرفيت خود براي كار استفاده مي‌كنند. همچنين كيفيت زندگي كاری بر اساس مدل به كار گرفته شده، در حد متوسط قرار دارد.

کلمات کلیدی :
كيفيت زندگي كاري، بهره‌وري منابع انساني، مدل والتون، همبستگي